Rozwinięte ciało kultury technicznej.
Sekwencja hipertekstu od 0.0 do 4.0.1.1 ( zapis liniowy ).
0.0 Granice mego języka to granice mego świata.
L.Wittgenstein.
0.0.0 Język to ciało.
0.0.0.0 Czy tworzenie wymaga ciała ?
0.0.0.1 Co nie jest ciałem ?
0.0.0.2 Proces tworzenia to proces organizowania ciała.
0.0.0.3 Zmiany w sztuce dotyczą metod organizowania ciała oraz jej, jak największej otwartości.
0.0.0.4 Czym będzie całkowite rozpłynięcie się ciała ?
0.0.1 Granice określają ciało.
0.0.1.0 Granica istnieje tylko i wyłącznie mentalnie.
0.0.1.1 Świat w obrębie granic języka, to moje ciało.
0.0.1.2 Przeciwieństwo ciała, jest przeciwieństwem języka.
0.0.2 Ciało prowokuje pojęcia.
0.0.2.0 Ciało dopuszcza wieloznaczność.
0.0.2.1 Wieloznaczność jest gwarantem otwartości.
0.0.2.2 Wieloznaczność to przystawalność elementu względem elementu.
0.0.2.3 Każdy znak związany jest z innym znakiem i swój pełny wyraz osiąga dopiero w kontekście zespołu znaków, toteż znaczenie jego jest niejasne.
U. Eco
0.0.3 Prowokacja ciała spełnia się w języku.
0.0.3.0 Czy język jest nierozerwalnie przypisany do ciała ?
0.0.3.1 Język warunkuje poznanie ciała.
0.0.3.2 Język jest w istocie podstawą kultury.
E. Jakobson
0.0.3.3 Dla odczytania komunikatu posługuję się językiem.
0.0.3.4 Język potwierdza lub neguje język.
0.0.4 Pomiędzy językiem a światem istnieje relacja.
0.0.4.0 Świat to pojęcie bez granic.
0.0.4.1 Świat jest ciałem nieokreślonym.
0.0.4.2 Język określając świat, dokonuje tego wtórnie.
0.0.4.3 Świat jest ciałem granicznym.
0.0.4.4 Świat jest zbiorem wszelkich ciał.
0.0.4.5 Określenie świata może następować jedynie od wewnątrz.
0.0.4.6 Jedne ciało określa drugie.
0.0.4.7 Język to spekulacje.
1.0 Jak dalece można odczuwać własne ciało ?
1.0.0 Postrzegam poprzez samego siebie.
1.0.0.0 Poprzez formę ciała następuje kontakt z innymi ciałami.
1.0.0.1 Ciało określam od środka.
1.0.0.2 " Ja " to pierwsza ciało, którą organizuję.
1.0.0.3 Mówiąc " Ja " nie mam na myśli siebie jedynie w granicach mojej cielesnej postaci, ale również swój pokój, mieszkanie, zawód, samochód, nazwisko, imię, rodzinę, ojczyznę itd.
1.0.1 Istnieje poprzez własny organizm.
1.0.1.0 O istnieniu możemy mówić, ale czy to potwierdza istnienie ?
1.0.1.1 " Ja " to język i coś jeszcze.
1.0.1.2 Intuicja jest bez ciała.
1.0.2 Czy istnieję ?
1.0.2.0 Istnienie ostatecznie weryfikuje się wewnętrznie.
1.0.2.1 Świadomość istnienia jest niezależna od bodźców zewnętrznych.
1.0.2.2 Nie ma bodźców zewnętrznych.
1.0.2.3 Życie jest tautologią.
1.0.3 Jak najmniej może mnie istnieć ?
1.0.3.0 Można zaobserwować dwa fakty, coś maksymalnie dużego i coś maksymalnie małego.
1.0.3.1 W sferze czegoś maksymalnie dużego ciało nie istnieje.
1.0.3.2 Jestem niewątpliwie przywiązany do ciała.
1.0.4 Jak istnieje " Ja " ?
1.0.4.0 " Ja " konstytuuje się wraz ze światem.
1.0.4.1 Jeżeli istnieje świat to istnieje " Ja ".
1.0.4.2 System daje pewność, ( nie tylko istnienia ).
1.0.5 Odczuć to znaczy przetworzyć jakąś porcję informacji.
1.0.5.0 Zagęszczanie rzeczywistości - jeden ze sposobów odczuwania.
1.0.5.1 Im bardziej proces poznania się komplikuje, tym mniej komunikat początkowy zużywa się, tym bardziej się odradza, otwiera na wciąż nowe
" lektury ". U. Eco
1.0.5.2 Ciało jest w stanie przyjąć informacje nieuświadamiając sobie tego faktu.
1.1 Moje ciało to informacja, z którą się utożsamiam.
1.1.0 Informacja jest nie tylko przekazem, ale awangardą trwania. W. Sedlak
1.1.0.1 Wierzę w informacje.
1.1.0.2 Informacja jako czynnik przeobrażeń.
1.1.0.3 Informacja jako spoiwo systemów.
1.1.0.4 Informacja jako gwarant aktywności.
1.1.1 Informacja nie tylko podtrzymuje życie, ale wytycza jego nowe kierunki.
1.1.1.0 Zmieniając ciało przekazu informacji, zmieniamy przekaz.
1.1.1.1 Jeżeli w naturze ciała jest zmiana, to informacja wymyka się spod kontroli.
1.1.1.2 Trójca : przekaz, ciało, informacja.
1.1.1.3 Przekaz czeka na interpretacje.
1.1.1.4 Przekaz jak i ciało jest wieloznaczny.
1.1.2 Utożsamianie likwiduje granice.
1.1.2.0 Utożsamianie konieczne spoiwo systemów.
1.1.2.1 Wierzę w systemy, nie w jednostkowe prawa.
1.1.2.2 System to środowisko aktywności.
1.1.2.3 Nie mogę nie traktować np. pewnych faktów historycznych i kulturowych, godła i hymnu państwa polskiego, jako siebie, jeżeli się z nimi utożsamiam.
1.1.3 Utożsamienie przeobraża ciało.
1.1.3.0 Utożsamienie to gest zgody, przyzwolenia, akceptacji.
1.1.3.1 Im głębsze jest moje utożsamienie, tym bogatsze jest moje ciało.
1.1.3.2 Jak głębokie może być utożsamienie.
1.1.4 Utożsamienie otwiera ciało.
1.1.4.0 Utożsamienie jest gestem, chłonięcia informacji.
1.1.4.1 Utożsamienie jednoczy nas z ciałem świata.
1.1.4.2 Utożsamienie - otwarcie.
1.1.4.3 Otwartość jest zgodą na różnorodność świata.
1.1.4.4 Egotyzm artysty zamkniętego przez ciało swojego dzieła nie ma nic wspólnego z otwartością.
1.1.5 Utożsamienie odnosi się do samej istoty poczucia samego siebie, ( moje ).
1.1.5.0 " Moje " ograniczane jest przez ego.
1.1.5.1 Społeczeństwo ujarzmia naturę.
1.1.5.2 Ego jednostek kieruje społeczeństwem.
1.1.5.3 Utożsamienie jest siłą natury.
1.1.5.4 Ciało kształtuje ciało.
1.1.6 Utożsamianie określa stan posiadania ciała.
1.1.6.0 Utożsamianie, czyli weryfikacja przynależności, niepowtarzalna subiektywność gestu wyboru.
1.1.6.1 Utożsamianie jest przed językiem.
1.1.6.2 Otwartość warunek poznania.
1.2 Przestrzeń sztuki to moje ciało.
1.2.0 Zmiana wielkości przestrzeni sztuki jest funkcją ciała.
1.2.0.1 Ciało potrzebuje przestrzeni fizycznej i mentalnej.
1.2.0.2 Rozwój ciała jest nieodzowny.
1.2.0.3 Wszelkie społeczne zjawiska - państwo i sztuka mają korzenie w naszym stosunku do własnego ciała.
1.2.1 Wykres zmiennej wielkości przestrzeni sztuki to krzywa ucieleśniania myśli ludzkiej.
1.2.1.0 Myśl ludzka jest niekończącym się strumieniem.
1.2.1.1 Rozwój nie oznacza doskonalenia.
1.2.1.2 Czas jest w pełni niezależny.
1.2.2 Konieczność zmiany formy wynika z ciała.
1.2.2.0 Ciało jest aktywne.
1.2.2.1 Ciało doskonałe, to ciało która poddaje się reinkarnacji lub " recycling'owi ".
1.2.3 Nie ma i nie będzie jedynie słusznego ciała.
1.2.3.0 Istnienie jedynie słusznego ciała wyznaczałoby granice rozwoju.
1.2.3.1 Idea boga może być jedynie słusznym
ciałem.
1.2.3.2 Bóg jako granica mojego ciała.
1.2.3.3 Czy wierzę w boga jako granicę rozwoju ?
1.2.3.4 Wierzę w boga jako niekończący się proces rozwoju.
1.2.3.5 Bóg tak pojęty nie jest tajemnicą.
1.2.3.6 Bóg tak jak wszystko jest informacją do przetworzenia.
2.0 Czym jest artefakt ?
2.0.0 Artefakt istnieje dla artefaktu, nie jest to proces liniowy.
2.0.0.0 Artefakt jest punktem wyjścia dla kolejnego artefaktu.
2.0.0.1 Jest zawsze o jeden artefakt więcej.
2.0.0.2 Praktycznie każde dzieło jest otwarte na ciąg dalszy.
2.0.1 Artefakt weryfikuje pojęcie sztuki.
2.0.1.0 Interesująca mnie natura artefaktu jest wbrew sztuce.
2.0.1.1 Artefakt to mniej lub bardziej bezpieczny sabotaż.
2.0.1.2 Działanie wbrew sztuce wynika z chęci wyzwolenia się ze sztuczności języka.
2.0.1.3 Interesujący mnie artefakt dąży do zlikwidowania dzieła, operowania czystą informacją.
2.0.2 Artefakt to pojedynczy wyraz, sztuka to nieskończenie długie zdanie.
2.0.2.0 Każdy artefakt posiada pewnego rodzaju potencjał, możność rozwinięcia się.
2.0.2.1 Nie istnieje, nic takiego jak prawdziwe obiektywne znaczenie artefaktu.
2.0.2.2 Każdy artefakt może być " czytany " przez każdego na swój niepowtarzalny sposób.
2.1 Jak artefakt istnieje w rzeczywistości ?
2.1.0 Artefakt istnieje poprzez ciało odbiorcy
i twórcy, na zanikających lub powstających granicach, pomiędzy ciałem odbiorcy i twórcy.
2.1.0.0 Istnienie artefaktu jest ukierunkowane na człowieka.
2.1.0.1 Można uprawiać sztukę dla zwierząt, przyrody, kosmitów, ale robi to zawsze człowiek.
2.1.0.2 Granica - przestrzeń dla pojawiania się sztuki.
2.1.0.3 Otwartość - naczelny problem sztuki.
2.1.1 Czym jest rzeczywistość ?
2.1.1.0 Artefakt jest rzeczywistością lub wnosi nowe ciała, zjawiska do rzeczywistości.
2.1.1.1 Rzeczywistość jest faktem w przeciwieństwie do sztuki, która bywa faktem.
2.1.1.2 Rzeczywistość ma zawsze w zanadrzu ciąg dalszy.
2.1.2 Jaka jest rzeczywistość ?
2.1.2.0 Rzeczywistość jest wszechobecna.
2.1.2.1 Co nie jest rzeczywistością ?
2.1.2.2 Sztuka staje się rzeczywistością.
2.1.2.3 Rzeczywistość po prostu jest, a sztukę powołuje się do istnienia.
2.1.3 Artefakt i rzeczywistość potwierdzają nawzajem swoje istnienie.
2.1.3.0 Sztuka to część rzeczywistości, tylko jakby mniej prawdziwa.
2.1.3.1 Sztuka ma kompleks rzeczywistości.
2.2 Wykraczanie poza artefakt to poszerzanie granic ciała.
2.2.0 " Materią " sztuki jest świadomość ciała.
2.2.0.0 Zajmowanie się sztuką jest aktywnością społeczną.
2.2.0.1 Obszar rzeczywistości uznawany za własne ciało jest tożsamy z zakresem artefaktu.
2.2.0.2 Artyści performance powiązali sztukę z ciałami egzystencji, rezygnując z tradycyjnych ciał wizualnych.
2.2.0.3 Ucieleśnić - przyoblec w ciało.
2.2.1 Sztuka jest funkcją ciała.
2.2.1.0 Ciało jest aktywne.
2.2.1.1 Ciało lubi jak się go używa.
2.2.1.2 Żywe ciało - aktywne ciało.
2.2.1.3 Sztuka jest dla żywych.
2.2.2 Cenzura to amputacja fragmentu ciała.
2.2.2.0 Dlaczego jakaś część ciała jest nie do zaakceptowania ?
2.2.2.1 " Zwyrodniałe " ciało to również " Ja ".
2.2.2.2 Amputacja w medycynie wynika z nieumiejętności powstrzymania procesu chorobotwórczego.
2.2.2.3 Amputacja jest wyborem lepszego zła dla ciała.
2.2.2.4 Zwyrodnienie jest mniejszością odrzucaną przez większość.
2.2.2.5 Cenzura jest przeciwko ciału.
2.2.3 Człowiek jest skazany na rozwój, cokolwiek rozwój oznacza.
2.2.3.0 Jeden człowiek to cały gatunek ludzki.
2.2.3.1 Jeden człowiek to historia Ziemi.
2.2.4.2 " Ja " tym co było, tym co jest i tym co nastąpi.
2.2.4.3 Rozwój oznacza przyszłość.
3.0 Część rzeczywistości to moje ciało.
3.0.0 Artefakt jest w stanie przejąć na siebie część agresji i nienawiści, strachu i uwielbienia czasu współczesnego.
3.0.0.0 Gest artystyczny jest często " wentylem bezpieczeństwa " dla samego siebie i otoczenia.
3.0.0.1 Artefakt przejmuje ogromną potrzebę aktywności ciała.
3.0.0.2 Gest artystyczny jest dla ciała bezpieczniejszą formą ortodoksji.
3.0.0.3 Sztuka to przestrzeń kultowa albo nie ma sztuki.
3.0.1 " Ja " jestem odpowiedzialny za rzeczywistość.
3.0.1.0 Jeszcze nie było takiego momentu, żebym mógł powiedzieć : " Jestem spokojny. ",
( a żyje już 25 lat ).
3.0.1.1 Każdy trochę jest Hitlerem. Sex Bomba
4.0 Cel istnienia sztuki i ciała - continuum.
4.0.0 Pojęcia ulegają procesowi nieustającego redefiniowania.
4.0.0.0 Żaden artysta nie ma racji.
4.0.0.1 Każdy artysta ma rację.
4.0.0.2 Racja trwa chwilę.
4.0.1 Ciało przechodzi od ciała do ciała, zmieniając percepcję.
4.0.1.0 ... forma to pustka, a pustka to forma. Nie ma ciała, nie ma nosa, nie ma ust ... Mantra Buddyjska
4.0.1.1 Samo aktywne trwanie to już naprawdę dużo.
Piotr Wyrzykowski, 1995.
L.Wittgenstein.
0.0.0 Język to ciało.
0.0.0.0 Czy tworzenie wymaga ciała ?
0.0.0.1 Co nie jest ciałem ?
0.0.0.2 Proces tworzenia to proces organizowania ciała.
0.0.0.3 Zmiany w sztuce dotyczą metod organizowania ciała oraz jej, jak największej otwartości.
0.0.0.4 Czym będzie całkowite rozpłynięcie się ciała ?
0.0.1 Granice określają ciało.
0.0.1.0 Granica istnieje tylko i wyłącznie mentalnie.
0.0.1.1 Świat w obrębie granic języka, to moje ciało.
0.0.1.2 Przeciwieństwo ciała, jest przeciwieństwem języka.
0.0.2 Ciało prowokuje pojęcia.
0.0.2.0 Ciało dopuszcza wieloznaczność.
0.0.2.1 Wieloznaczność jest gwarantem otwartości.
0.0.2.2 Wieloznaczność to przystawalność elementu względem elementu.
0.0.2.3 Każdy znak związany jest z innym znakiem i swój pełny wyraz osiąga dopiero w kontekście zespołu znaków, toteż znaczenie jego jest niejasne.
U. Eco
0.0.3 Prowokacja ciała spełnia się w języku.
0.0.3.0 Czy język jest nierozerwalnie przypisany do ciała ?
0.0.3.1 Język warunkuje poznanie ciała.
0.0.3.2 Język jest w istocie podstawą kultury.
E. Jakobson
0.0.3.3 Dla odczytania komunikatu posługuję się językiem.
0.0.3.4 Język potwierdza lub neguje język.
0.0.4 Pomiędzy językiem a światem istnieje relacja.
0.0.4.0 Świat to pojęcie bez granic.
0.0.4.1 Świat jest ciałem nieokreślonym.
0.0.4.2 Język określając świat, dokonuje tego wtórnie.
0.0.4.3 Świat jest ciałem granicznym.
0.0.4.4 Świat jest zbiorem wszelkich ciał.
0.0.4.5 Określenie świata może następować jedynie od wewnątrz.
0.0.4.6 Jedne ciało określa drugie.
0.0.4.7 Język to spekulacje.
1.0 Jak dalece można odczuwać własne ciało ?
1.0.0 Postrzegam poprzez samego siebie.
1.0.0.0 Poprzez formę ciała następuje kontakt z innymi ciałami.
1.0.0.1 Ciało określam od środka.
1.0.0.2 " Ja " to pierwsza ciało, którą organizuję.
1.0.0.3 Mówiąc " Ja " nie mam na myśli siebie jedynie w granicach mojej cielesnej postaci, ale również swój pokój, mieszkanie, zawód, samochód, nazwisko, imię, rodzinę, ojczyznę itd.
1.0.1 Istnieje poprzez własny organizm.
1.0.1.0 O istnieniu możemy mówić, ale czy to potwierdza istnienie ?
1.0.1.1 " Ja " to język i coś jeszcze.
1.0.1.2 Intuicja jest bez ciała.
1.0.2 Czy istnieję ?
1.0.2.0 Istnienie ostatecznie weryfikuje się wewnętrznie.
1.0.2.1 Świadomość istnienia jest niezależna od bodźców zewnętrznych.
1.0.2.2 Nie ma bodźców zewnętrznych.
1.0.2.3 Życie jest tautologią.
1.0.3 Jak najmniej może mnie istnieć ?
1.0.3.0 Można zaobserwować dwa fakty, coś maksymalnie dużego i coś maksymalnie małego.
1.0.3.1 W sferze czegoś maksymalnie dużego ciało nie istnieje.
1.0.3.2 Jestem niewątpliwie przywiązany do ciała.
1.0.4 Jak istnieje " Ja " ?
1.0.4.0 " Ja " konstytuuje się wraz ze światem.
1.0.4.1 Jeżeli istnieje świat to istnieje " Ja ".
1.0.4.2 System daje pewność, ( nie tylko istnienia ).
1.0.5 Odczuć to znaczy przetworzyć jakąś porcję informacji.
1.0.5.0 Zagęszczanie rzeczywistości - jeden ze sposobów odczuwania.
1.0.5.1 Im bardziej proces poznania się komplikuje, tym mniej komunikat początkowy zużywa się, tym bardziej się odradza, otwiera na wciąż nowe
" lektury ". U. Eco
1.0.5.2 Ciało jest w stanie przyjąć informacje nieuświadamiając sobie tego faktu.
1.1 Moje ciało to informacja, z którą się utożsamiam.
1.1.0 Informacja jest nie tylko przekazem, ale awangardą trwania. W. Sedlak
1.1.0.1 Wierzę w informacje.
1.1.0.2 Informacja jako czynnik przeobrażeń.
1.1.0.3 Informacja jako spoiwo systemów.
1.1.0.4 Informacja jako gwarant aktywności.
1.1.1 Informacja nie tylko podtrzymuje życie, ale wytycza jego nowe kierunki.
1.1.1.0 Zmieniając ciało przekazu informacji, zmieniamy przekaz.
1.1.1.1 Jeżeli w naturze ciała jest zmiana, to informacja wymyka się spod kontroli.
1.1.1.2 Trójca : przekaz, ciało, informacja.
1.1.1.3 Przekaz czeka na interpretacje.
1.1.1.4 Przekaz jak i ciało jest wieloznaczny.
1.1.2 Utożsamianie likwiduje granice.
1.1.2.0 Utożsamianie konieczne spoiwo systemów.
1.1.2.1 Wierzę w systemy, nie w jednostkowe prawa.
1.1.2.2 System to środowisko aktywności.
1.1.2.3 Nie mogę nie traktować np. pewnych faktów historycznych i kulturowych, godła i hymnu państwa polskiego, jako siebie, jeżeli się z nimi utożsamiam.
1.1.3 Utożsamienie przeobraża ciało.
1.1.3.0 Utożsamienie to gest zgody, przyzwolenia, akceptacji.
1.1.3.1 Im głębsze jest moje utożsamienie, tym bogatsze jest moje ciało.
1.1.3.2 Jak głębokie może być utożsamienie.
1.1.4 Utożsamienie otwiera ciało.
1.1.4.0 Utożsamienie jest gestem, chłonięcia informacji.
1.1.4.1 Utożsamienie jednoczy nas z ciałem świata.
1.1.4.2 Utożsamienie - otwarcie.
1.1.4.3 Otwartość jest zgodą na różnorodność świata.
1.1.4.4 Egotyzm artysty zamkniętego przez ciało swojego dzieła nie ma nic wspólnego z otwartością.
1.1.5 Utożsamienie odnosi się do samej istoty poczucia samego siebie, ( moje ).
1.1.5.0 " Moje " ograniczane jest przez ego.
1.1.5.1 Społeczeństwo ujarzmia naturę.
1.1.5.2 Ego jednostek kieruje społeczeństwem.
1.1.5.3 Utożsamienie jest siłą natury.
1.1.5.4 Ciało kształtuje ciało.
1.1.6 Utożsamianie określa stan posiadania ciała.
1.1.6.0 Utożsamianie, czyli weryfikacja przynależności, niepowtarzalna subiektywność gestu wyboru.
1.1.6.1 Utożsamianie jest przed językiem.
1.1.6.2 Otwartość warunek poznania.
1.2 Przestrzeń sztuki to moje ciało.
1.2.0 Zmiana wielkości przestrzeni sztuki jest funkcją ciała.
1.2.0.1 Ciało potrzebuje przestrzeni fizycznej i mentalnej.
1.2.0.2 Rozwój ciała jest nieodzowny.
1.2.0.3 Wszelkie społeczne zjawiska - państwo i sztuka mają korzenie w naszym stosunku do własnego ciała.
1.2.1 Wykres zmiennej wielkości przestrzeni sztuki to krzywa ucieleśniania myśli ludzkiej.
1.2.1.0 Myśl ludzka jest niekończącym się strumieniem.
1.2.1.1 Rozwój nie oznacza doskonalenia.
1.2.1.2 Czas jest w pełni niezależny.
1.2.2 Konieczność zmiany formy wynika z ciała.
1.2.2.0 Ciało jest aktywne.
1.2.2.1 Ciało doskonałe, to ciało która poddaje się reinkarnacji lub " recycling'owi ".
1.2.3 Nie ma i nie będzie jedynie słusznego ciała.
1.2.3.0 Istnienie jedynie słusznego ciała wyznaczałoby granice rozwoju.
1.2.3.1 Idea boga może być jedynie słusznym
ciałem.
1.2.3.2 Bóg jako granica mojego ciała.
1.2.3.3 Czy wierzę w boga jako granicę rozwoju ?
1.2.3.4 Wierzę w boga jako niekończący się proces rozwoju.
1.2.3.5 Bóg tak pojęty nie jest tajemnicą.
1.2.3.6 Bóg tak jak wszystko jest informacją do przetworzenia.
2.0 Czym jest artefakt ?
2.0.0 Artefakt istnieje dla artefaktu, nie jest to proces liniowy.
2.0.0.0 Artefakt jest punktem wyjścia dla kolejnego artefaktu.
2.0.0.1 Jest zawsze o jeden artefakt więcej.
2.0.0.2 Praktycznie każde dzieło jest otwarte na ciąg dalszy.
2.0.1 Artefakt weryfikuje pojęcie sztuki.
2.0.1.0 Interesująca mnie natura artefaktu jest wbrew sztuce.
2.0.1.1 Artefakt to mniej lub bardziej bezpieczny sabotaż.
2.0.1.2 Działanie wbrew sztuce wynika z chęci wyzwolenia się ze sztuczności języka.
2.0.1.3 Interesujący mnie artefakt dąży do zlikwidowania dzieła, operowania czystą informacją.
2.0.2 Artefakt to pojedynczy wyraz, sztuka to nieskończenie długie zdanie.
2.0.2.0 Każdy artefakt posiada pewnego rodzaju potencjał, możność rozwinięcia się.
2.0.2.1 Nie istnieje, nic takiego jak prawdziwe obiektywne znaczenie artefaktu.
2.0.2.2 Każdy artefakt może być " czytany " przez każdego na swój niepowtarzalny sposób.
2.1 Jak artefakt istnieje w rzeczywistości ?
2.1.0 Artefakt istnieje poprzez ciało odbiorcy
i twórcy, na zanikających lub powstających granicach, pomiędzy ciałem odbiorcy i twórcy.
2.1.0.0 Istnienie artefaktu jest ukierunkowane na człowieka.
2.1.0.1 Można uprawiać sztukę dla zwierząt, przyrody, kosmitów, ale robi to zawsze człowiek.
2.1.0.2 Granica - przestrzeń dla pojawiania się sztuki.
2.1.0.3 Otwartość - naczelny problem sztuki.
2.1.1 Czym jest rzeczywistość ?
2.1.1.0 Artefakt jest rzeczywistością lub wnosi nowe ciała, zjawiska do rzeczywistości.
2.1.1.1 Rzeczywistość jest faktem w przeciwieństwie do sztuki, która bywa faktem.
2.1.1.2 Rzeczywistość ma zawsze w zanadrzu ciąg dalszy.
2.1.2 Jaka jest rzeczywistość ?
2.1.2.0 Rzeczywistość jest wszechobecna.
2.1.2.1 Co nie jest rzeczywistością ?
2.1.2.2 Sztuka staje się rzeczywistością.
2.1.2.3 Rzeczywistość po prostu jest, a sztukę powołuje się do istnienia.
2.1.3 Artefakt i rzeczywistość potwierdzają nawzajem swoje istnienie.
2.1.3.0 Sztuka to część rzeczywistości, tylko jakby mniej prawdziwa.
2.1.3.1 Sztuka ma kompleks rzeczywistości.
2.2 Wykraczanie poza artefakt to poszerzanie granic ciała.
2.2.0 " Materią " sztuki jest świadomość ciała.
2.2.0.0 Zajmowanie się sztuką jest aktywnością społeczną.
2.2.0.1 Obszar rzeczywistości uznawany za własne ciało jest tożsamy z zakresem artefaktu.
2.2.0.2 Artyści performance powiązali sztukę z ciałami egzystencji, rezygnując z tradycyjnych ciał wizualnych.
2.2.0.3 Ucieleśnić - przyoblec w ciało.
2.2.1 Sztuka jest funkcją ciała.
2.2.1.0 Ciało jest aktywne.
2.2.1.1 Ciało lubi jak się go używa.
2.2.1.2 Żywe ciało - aktywne ciało.
2.2.1.3 Sztuka jest dla żywych.
2.2.2 Cenzura to amputacja fragmentu ciała.
2.2.2.0 Dlaczego jakaś część ciała jest nie do zaakceptowania ?
2.2.2.1 " Zwyrodniałe " ciało to również " Ja ".
2.2.2.2 Amputacja w medycynie wynika z nieumiejętności powstrzymania procesu chorobotwórczego.
2.2.2.3 Amputacja jest wyborem lepszego zła dla ciała.
2.2.2.4 Zwyrodnienie jest mniejszością odrzucaną przez większość.
2.2.2.5 Cenzura jest przeciwko ciału.
2.2.3 Człowiek jest skazany na rozwój, cokolwiek rozwój oznacza.
2.2.3.0 Jeden człowiek to cały gatunek ludzki.
2.2.3.1 Jeden człowiek to historia Ziemi.
2.2.4.2 " Ja " tym co było, tym co jest i tym co nastąpi.
2.2.4.3 Rozwój oznacza przyszłość.
3.0 Część rzeczywistości to moje ciało.
3.0.0 Artefakt jest w stanie przejąć na siebie część agresji i nienawiści, strachu i uwielbienia czasu współczesnego.
3.0.0.0 Gest artystyczny jest często " wentylem bezpieczeństwa " dla samego siebie i otoczenia.
3.0.0.1 Artefakt przejmuje ogromną potrzebę aktywności ciała.
3.0.0.2 Gest artystyczny jest dla ciała bezpieczniejszą formą ortodoksji.
3.0.0.3 Sztuka to przestrzeń kultowa albo nie ma sztuki.
3.0.1 " Ja " jestem odpowiedzialny za rzeczywistość.
3.0.1.0 Jeszcze nie było takiego momentu, żebym mógł powiedzieć : " Jestem spokojny. ",
( a żyje już 25 lat ).
3.0.1.1 Każdy trochę jest Hitlerem. Sex Bomba
4.0 Cel istnienia sztuki i ciała - continuum.
4.0.0 Pojęcia ulegają procesowi nieustającego redefiniowania.
4.0.0.0 Żaden artysta nie ma racji.
4.0.0.1 Każdy artysta ma rację.
4.0.0.2 Racja trwa chwilę.
4.0.1 Ciało przechodzi od ciała do ciała, zmieniając percepcję.
4.0.1.0 ... forma to pustka, a pustka to forma. Nie ma ciała, nie ma nosa, nie ma ust ... Mantra Buddyjska
4.0.1.1 Samo aktywne trwanie to już naprawdę dużo.
Piotr Wyrzykowski, 1995.